Obedska bara (Srbija)

Polazak iz Beograda oko 8.00 časova sa parkinga kod Starog Sajmišta, u blizini Sava Centra. Vožnja do Obedske bare. Obedska bara – mit i legenda, poznata je širom sveta još od sredine XIX veka, od kada se o njoj ispredaju priče kao „raju“ za ptice. Nekada čuveni ornitološki rezervat, a danas Specijalni rezervat prirode, ovaj prostrani močvarno-šumski kompleks nalazi se uz reku Savu u južnom Sremu. Obedska bara je jedno od retkih još očuvanih plavnih ritskih područja sa specifičnostima kao što su stoletne mešovite šume hrasta lužnjaka, kolonije ptica močvarica i brojne prirodne retkosti. Bara je ostatak meandra starog korita reke Save čiji glavni tok danas teče južnije. Zbog svojih izuzetnih prirodnih vrednosti, Obedska bara se nalazi na listi vlažnih područja Ramsarske konvencije od 1977. godine kao prvo u našoj zemlji, a proglašena je 1989. godine i za međunarodno značajno stanište ptica (IBA). Individualni obilazak Specijalnog rezervata prirode. Mogućnost vožnje katamranom po Obedskoj bari, kao i edukativni čas o samoj Obedskoj bari od strane specijalnog vodiča. Slobodno vreme. Nastavak putovanja do manastira Kaona, do sela Draginja. Kažu da je to najveća i po mnogo čemu najbogatija varošica. Sa obe strane puta se izvijaju nove dvospratnice, građene od raznih materijala, veselih boja i čudnih ukusa. Parkirani automobili sa oznakama Beča, Salcburga, Insbruka i Graca, navode na pomisao da ste zabasali usred Austrije, a pažnju privlači i pravi zoološki vrt gipsanih orlova, lavova i drugih životinja. Zaneseni ovom neobičnom arhitekturom, mnogi i ne primete mali putokaz usred sela, koji upućuje da se „tu negde“ skreće i za manastir Kaonu, pravoslavni manastir iz davnih vremena. Manastir je zadužbina sestre Miloša Obilića. Manastir je više puta rušen, obnavljan, dograđivan, napuštan i ponovo nastanjivan. Mnogi putopisci ga pominju i kao zaboravljeni posavsko-tamnavski manastir. Tačnije je, međutim, reći da je vekovima delio sudbinu naroda ovoga kraja, seobe i razaranja, ali i svu lepotu radosti duhovnog života i verovanja. O nastanku manastira Kaona postoji više predanja, po jednom, crkva potiče iz vremena Nemanjića. Drugo predanje postanak vezuje za za Ikoniju, sestru Miloša Obilića. Kaže se da je Ikonija sagradila ovu crkvu, a druga sestra Miloševa, Vida, neki manastir u Vidojevici. U pisanim dokumentima crkva se pominje prvi put 1548. godine. Manastirsko zdanje, crkve, jezero, pomoćne zgrade, objekti za turiste, savršeno održavana trava, a sve ovo idealno uklopljeno u nedirnuti prirodni ambijent prelepog Zapada Srbije – niko, ali niko ne može ostati ravnodušan na ovo. Manastir je u narodu i među vernicima možda i najpoznatiji po relikviji koja se čuva u njemu – deliću čudotvornih mošti Svete Petke, jedne od najpoštovanijih svetica kod Srba. Slobodno vreme. Povratak za Beograd.